Кирүү

Тамак-аш жеш

Тамак-аш жеш. Бир чактары элдин көөнөрбөс дөөлөттерүнө багыт коюш үчүн таасири күчтүү элдин маданиятына умтулууга элди үндөгөн. Жалпак жай алып отуруп, даамды дасторконго коюп, улуу-лата ага кол сунуу карыларда гана калган. "Маданияттуубуз" деген-дер озүбүздүн агай-эжейлерибизден тартып, баратып-келатып, клас-ста, аудиторияда, кочодо, коомдук орундарда бирдемелерди жеш адатына айланган. Азыр копчүлүк кыз-келиндерибиз колбасаларды тутамдап, колтойгон токочторду которүп, бурдуга-кардыга сугунуп баратса, кудум чоп чайнап, козу-улагын чакырган кой-эчкинин кар-дыккан үнү эске түшот. Бул да зээнди кейитет. Кыз бала да тамак ичет, ото сыйда ичет. Кичинеден сындырып, оозуна салып чайнайт. Кочодон антип ооздун энин аңырдай чоюп, бир сугунуп, козүнүн те-герегине куч келбесин. Алчактатып чайнап, ууртунан тамак чубурт-пайт. Кыздарыбыз кызыл гул, гул болуп, бой керсе эмне?

Ой-пикирлер