Ырлар бөлүмү
Бээжиндеги Коңурбай, Берен атаңды кайсап таштаган, Ошондон кунун кууп ал! Бу токой Бээин жери эмес, Аяш атаң Алмамбет Аңдып атып
Улагын тоо эчкинин мерген атты, Күлүк ок жаш улакты тырпыратты. Энеси кылчаң-кылчаң артын карап, Зыркырап ичи күйүп бара жатты. Кабагын
Аккан суу түз кеталбайт, сай болбосо, Караңгы жарык болбойт, ай болбосо, Чыракта пилик күйбөйт, май болбосо. Талаанын көркү кайда, гүл болбосо? Гүл
I Кебинин аягына чыга албады... Жаз кабарын угузган жашаң күнгө кыш кычырап, кеч кире кыйярланды. Кантсе да, арга барбы алай-дүлөй
Кан майданда душманың добулбасын ажалдын ачык эле жерди жара кагып бат, автоматтан каарын бүркүп, танкасын түптүз эле жүрөгүңө