Арстан күчүгүн асыраган мышык
Арстан күчүгүн асыраган мышык
Бир мышык каңгып жүрүп өлүп жаткан арстанга жолугат да, анын жетим калган күчүгүн бооруна кысып, эмизип асырап алат. Арстандын күчүгү өсүп албарс азуулуу чоң арстан болот. Өз тамагын өзү таап жей баштайт.
Бир күнү карды ачкан арстан өзүн асыраган мышыкты жемек болот. Мышыык анын бул оюн сезип, андан-мындан бир тийип талдын башына чыгып кетет. Ошондо Арстан Мышыкка:
-Ой, ак сүтүн эмизип асырап баккан энем, тууган энемденда ысыксың. Бар акылыңды үйрөтүп бакканда эмне үчүн тал башына атып чыкканды үйрөткөн жоксун,-дейт.
Анда мышык:
-Ой, айрымдуу балам! Сени кичинекейиңден боорума басып өстүрдүм. Билген акылымдын баарын үйрөттүм. Бирок, кулкунуңдан коркуп, бир өнөрүмдү үйрөткөн жок элем, аным акыл болуптур,-дептир.
"Кулгуну жаман кууратат" деген макал ошондон калган экен.