KG.TYUP.NET

Күздүн нуру, жүрөгүмдүн кубаты,
Бар, кулунум, аттандырдым аскерге!
Адам чиркин, качан болсо бир өлөт,
Өлсөң дагы кул болбогун жат элге.

Так ушул жер тууган элдин терине
Кылым бойлоп алка-шалка киринди.
Жылдар учуп, өткөн сайын бабабыз,
Тууган жердин кымбаттыгы билинди.

Көрчү тигил көк тиреген зоолорду,
Атам менен аталаштай көрүнөт.
Алыс кетсем мен адашкан баладай,
Кылчактаймын, кылгырып жаш төгүлөт.

Тигил тентек шаркыраган тунук суу
Төрөлгөндө оозандырган кешигим.
Эркелетип эчендерди өстүргөн,
Бул тууган жер менин алтын бешигим.

Кандай ысык, кандай жакын өскөн жер,
Ата-энедей, бир туугандай байкалат!
Бул дүйнөнү эң биринчи көрсөткөн
Жерди мактап кандай акын айталат!

Жер сезимсиз, сүйлөй албайт тил менен,
Көрсөң болду, көп сырларды билдирет.
Көз алдында толгон сүрөт тартылып,
Кубандырат, жүрөгүнө тил кирет.

Сен курдашсың эркиндиктин таңына,
Менден бетер мекениңди баалайсың.
Кул болбостон, ажал менен кармашып,
Элиң үчүн өлгөнүңдү каалайсың.

Жалгызымсың, жеңил эмес мен үчүн,
Бирок сенден жардам күтөт мекениң,
Баргым келет ажырабай сен менен,
Мезгилимден өтүп кеткен экемин.

Баргын, балам, жалгыз кеткен сен эмес,
Көтөрүшкүн кыйын күндүн салмагын.
Жаның–менен намысыңды аруулап,
Мекен үчүн чоң майдандан калбагын.