Кирүү
Эпос бөлүмү
Айкөлдүк Мурда медитациядан кийин өзүмдү жакшы сезип, жеңилдеп калар элем. Бул сапар андай болбоду. Чаеке келгенден кийин деле кеселден арыла албай койдум.
Таң кашкайып сүргөндө, Жерге жарык тийгенде, Супа саадак салганда, Таң, сөгүлүп калганда, Таң атардын муздак жели урганда, Камыштын
Манастын уулу Семетей, Башында суусар тебетей. Чоң дүрбүнү алды эми, Чоюла карап калды эми. Чагарагын имерип, Ченеп көзгө жиберип, Оңдоп
Таң агарып атканда, Тараза жылдыз батканда. Айдарым зыркаар жел жүрүп, Камыштын башы шуудурап, Кара каш торгой чулдурап. Теректин
Бөлүнгөн бөксө жол менен, Жедигердин зор Кыяз, Бөтөнчө душман кол менен, Канчорого барганда Барып кеңеш салганда, Ал Канчоро капырың Той